Na een maand afwezigheid (ik paste op het huis van een vriendin in Amsterdam) lijkt de tuin wel ontploft!
Over de haagwinde en het kweekgras heb ik het dit keer maar even niet…
Nee dan mijn liefdesbaby: de moestuin. Het is geen geweldig jaar voor pompoen, courgette en boon. Althans bij mij dan. Dit jaar ook niet veel aardappelen (door een trage start en een hoveniersmisverstandje). De tomaten doen het ondanks dat ze in de kas staan ook maar matig.
Verder echter niet te klagen over de opbrengst tot nu toe, en jeuj mensen, er komt me nog een partij frambozen aan!
Verder sprak ik begin van het seizoen met moestuinvriendin MdG. “Wat moet ik toch elk jaar met al die appels” zei ze. Er ontstond een plan. Plan C: “In het najaar gaan we cider maken!” riep ik enthousiast.
Het is najaar. Ik ben nog steeds enthousiast. Maar hoe zit het met de appels?
Welkom weer in het Noorden!
Eén boom heeft zo weinig appels dat je niet zou zeggen dat het een appelboom was. De ander, de goudreinet, heeft appels, slechts een fractie van vorig jaar. Zij/hij wordt belaagd door vlaamse gaaien, merels, wespen, kippen en nu storm.
En dat terwijl de appels nog niet eens rijp zijn (proefondervindelijk vastgesteld door een appelkruimel taart te maken die nergens naar smaakte). Maar MD, come and see for yourself. Ik ben wel in voor plan D (Drunk under the appeltree)! MdG