Sinds begin mei heb ik hard gewerkt om van een slecht onderhouden landje van 14 x 10 meter een paradijs te maken. Ik moet zeggen: dat is al aardig gelukt in 3 maanden tijd. Het is, ondanks de kou en droogte begin dit jaar, een topjaar qua oogst. Ook hebben we tussendoor nog even een schuurtje geplaatst en geschilderd, en zijn we bezig met de aanleg van een bescheiden terrasje.
Ik begon dit jaar wat laat, maar als ik zie wat we nu al van de tuin hebben geoogst en nog gaan oogsten…
We aten al sla, sla en nog eens sla. En there’s more sla to come. Verder rode bieten, venkel (doorgeschoten tijdens de vakantie, meh), snijbiet, uien, aardappelen, kohlrabi, rucola, radijs, verse kruiden en courgettes. En er komt nog veel aan: snij- en sperziebonen, spruiten, palmkool, prei, wortel, tomaten, pompoenen, spinazie, andijvie, veldsla, postelein…
In het najaar gaan we al weer beginnen met de eerste voorbereidingen voor volgend seizoen. Naast het inzaaien van groenbemesters voor grondverbetering, is het eind oktober al weer tijd voor het planten van knoflook. Niet alle soorten doen het even goed in Nederland, maar als je de biologische knoflook van Tuinspul of Biologisch Pootgoed bestelt, dan komt het goed. Hoewel het voor mij nu ook weer even spannend wordt hoe de knoflook het op de Delftse klei gaat doen, want niet alles werkt hetzelfde als op de zavelgrond in Friesland.
Zo gingen de bonen in het begin niet lekker. De borlotti’s kwamen (en komen) nauwelijks op. Ook de sperziebonen heb ik drie keer opnieuw moeten zaaien, zowel in potjes als in de volle grond wilde het niet. De brocolli doet ook niet wat ie moet doen: hij rot weg of schiet door. Ook met de pompoenen heb ik weinig succes. Wat ik voorzaaide kwam niet op of wilde niet groeien, wat ik in de volle grond uitplantte knakte of ging om een andere reden dood. De kleine pompoentjes ‘Rolet’ doen het wel goed, dus gelukkig kan ik straks wel weer lekker gevulde pompoenen eten. Een wintervoorraad aanleggen is er helaas niet bij.
Maar ik ben een beetje moe. Moe van alles te delen. Bovendien lijkt het me zo overbodig: alles wat ik schrijf over mijn moestuin, is al eens geschreven en zal nog vaak worden geschreven. En als ik op mijn tuin ben, dan merk ik dat ik geniet van de vogels. En van de leegte in mijn hoofd die de tuin met zich meebrengt. Eens even een uurtje niet achter de computer…. dus het kan dat hier misschien niet zo veel nieuws meer geplaatst gaat worden. Is dat erg? Ik denk het niet. Want jullie staan ook allemaal met je kont omhoog in de moestuin, te genieten van alles wat er om je heen groeit. En dan kijk je niet op je computer of iemand weer een blogje heeft geschreven, toch?