Na het kijken van Tarantino’s Kill Bill was mijn woordenschat al uitgebreid met een paar Japanse woorden, maar sinds een aantal weken ben ik er nog één rijker: Bokashi, oftewel Japans voor “goed gefermenteerd organisch materiaal “. Dat weten we dan ook weer.
Ik ben gek op compost. En composteren. En derhalve compostsystemen. Het is gewoon prachtig om te zien hoe een hoopje onsmakelijk keukenafval na een aantal maanden is omgetoverd tot een geurend hoopje zwart goud.
Ik was al in het bezit van zelfgetimmerde compostbakken, een Biocom wormenkliko, een wormenbak en een opvouwbare compostton. Nu is daar aan toegevoegd de Bokashi emmer.
Het is al weer 2 jaar geleden dat ik op de Natuurmarkt bij Botanische tuin De Kruidhof in Buitenpost kennis maakte met Bokashi. Onze kraambuurvrouw had een vurig pleidooi voor het systeem. Er werd namelijk niet gecomposteerd maar gefermenteerd. En je hoefde alleen maar na elke toevoeging de keukenresten af te strooien met EM-starter, een vreemdruikend goedje dat het fermentatieproces in gang zet. Tsja en daar gaat het bij mij dan mis. Ik hou niet zo van systemen waar je nog wat aan toe moet voegen. Dus Bokashi, daar hield ik me een beetje afzijdig van.
Tot een paar weken geleden. Een klant vertelde enthousiast over het voor-composteren van zijn keukenafval via de Bokashi methode. Daarna gooide hij het in zijn wormenbak en was het in no time omgezet tot een prachtig bruikbare grondverbeteraar. Een paar dagen later trof ik de emmers aan bij onze lokale fouragehandel terwijl ik hooi ging halen voor de konijnen, en hop, voor ik het wist stond ik buiten met jawel: een Bokashi-emmer. Ze werden aangeboden per 2 stuks, maar wat moet je met 2 van die dingen op je aanrecht dacht ik toen. Want dat is wat je doet: je zet de emmer op je aanrecht, gooit je groentenafval er in, strooit er een schepje zuurruikend spul overheen, drukt het aan met bijgeleverd wannabee plamuurmes en deksel er weer op. Goed er op, want er komt een onaangenaam luchtje uit.
Nu, na 3 weken emmer vullen, ben ik er achter waarom ze per 2 werden verkocht. Want hij is vol. Ja en nu dan? “als de inhoud zoet ruikt, is de Bokashi klaar en kan hij in de tuin verwerkt worden”.
Hoe lang dat gaat duren is me nog niet helemaal duidelijk, dus de Bokashi-emmer verhuist voorlopig even een paar weken naar de gang. Intussen gaat het dagelijkse keukenafval weer in de overige systemen.
Wordt vervolgd dus. En mocht ik onverhoopt laaiend enthousiast worden, dan vind je hem binnenkort te koop in onze webwinkel.