Om te beginnen wil ik graag even 2 misverstanden uit de weg ruimen:
-
een eigenaar van een tuinwinkel heeft een perfecte tuin
-
bij een eigenaar van een tuinwinkel mislukt nooit iets in de tuin
Dat is dus niet zo. Nu jullie dat weten, kunnen we verder praten.
Toen we zo’n 6 jaar geleden hier kwamen wonen, was ons achtererf 1 groot grasveld, met aan de linkerkant, verdeeld over zo’n 300 m2 onze eigen vuilstortplaats. Er stond 1 kastanjeboom, op de achtergrens een verwaarloosde houtwal, wat oude coniferen en een halfdood iepje. In de voortuin wel 2 prachtige oude lei/knotlindes en wat voorjaarsbolletjes, maar verder alleen gras en een Heras hekwerk.
Dat moest dus veranderen, dat was duidelijk. De houtwal liet ik snoeien, de coniferen gingen er uit. Er kwam een moestuin en in begon met de aanleg van twee borders. Ik bespoot het gras met Roundup (ik dacht toen nog dat dat echt geen kwaad kon, inmiddels weet ik wel beter), spitte het om en ging er nog eens lekker met de grondfrees doorheen. En daar ging het mis.
Het eerste jaar zagen mijn aangelegde tuintjes (de ‘driehoekborder’ en het ‘cirkeltuintje’) er nog perfect uit, met een grote selectie vaste planten, gekocht, gestekt en meegenomen uit m’n vorige tuin. Maar in het 2e jaar zag ik tot mijn grote schrik overal door de planten heen, kweekgras opkomen. En brandnetel. En haagwinde. Het was een onbegonnen werk om dit onkruid tegen te gaan, omdat het zich dus ook tussen de wortels van de planten had gevestigd.
Door met de freesmachine de grond om te woelen, had ik de wortels van deze planten versnipperd, en dan groeit er uit elk stukje weer een nieuwe plant. Fijn. Typisch geval van leermoment.
Ik heb het een paar jaar gelaten voor wat het was, maar vorig jaar heb ik de knoop doorgehakt, en de planten die in deze border staan grotendeels als verloren beschouwd. Ik heb de ‘driehoekborder’ afgedekt met dik landbouwplastic, en dit heb ik een klein jaar laten liggen, tot nu.
Bij het verwijderen van het plastic bleek lang niet alles dood; de ridderzuring was gewoon in gebleekte versie door gaan groeien. Maar het grootste deel was afgestorven. Bovengronds dan. Voordelen van afdekken zijn, dat de grond goed droog blijft, dus minder zwaar om te bewerken. Daarnaast is de graskoek, die gevormd wordt door het kweekgras, minder taai om doorheen te steken. Alles is dus inmiddels omgespit, er moet nog wat mest doorgewerkt worden en tijdens het spitten heb ik, handmatig, zo veel mogelijk wortels geprobeerd te verwijderen.
Omdat er vast nog wel meer wortels tevoorschijn komen, wordt deze border nog niet beplant met vaste planten of heesters, maar komen er aardappelen, met aan de achterste rand een vlinderbloemenmengsel en zonnebloemen. Na het rooien van de aardappelen zaai ik nog een groenbemester, waarna ik de grond in het najaar nog een keer goed doorspit. Ik hoop dat ik met deze methode op een milieuvriendelijke manier de strijd gewonnen heb tegen het wortelonkruid. Op deze plek dan, nu de rest nog!