Vanmorgen was ik op het Sneeuwklokjesgala in Zaandam, op het terrein van Claassen Jachtbouw bij brocantewinkel “By de Vleet”. Een pitoresk en bekend plekje voor me aan de Zaan. De 12 jaar dat ik in de Zaanstreek woonde, heb ik hier heel vaak gefietst.
Maargoed, een heusch gala dus, ter ere van het sneeuwklokje. Galanthus nivalis, zoals het ‘gewone’ sneeuwklokje luidt. En vanwaar die ophef? Een gala voor een bloemetje? Doe effe normaal zeg!
Ah, ik merk het al: je bent duidelijk geen Galanthofiel. En om eerlijk te zijn: ik ook niet. Voordat ik weer iedereen tegen me heb: ik ben gék op sneeuwklokjes hoor, ik vind ze prachtig. Maar dat maakt me nog geen Galanthofiel.
Als Galanthofiel ben je namelijk lyrisch over Sneeuwklokjes. Je wilt er alles van weten. Je wilt alle soorten kennen en herkennen. Je wilt ze aanraken, bewonderen, verzamelen. Je wilt ze koesteren, er over opscheppen en erover dromen. Je bent bereid honderd euro neer te tellen voor die ene speciale soort met dat extra kelkblaadje. Dat maakt je Galanthofiel.
Ik heb sneeuwklokjes in mijn tuin. Ik koester ze. Ik wil er nog meer. Ik heb ook lenteklokjes in mijn tuin (Leucojum), vaak verward met het sneeuwklokje. Ook die koester ik. Ik wil er meer, veel meer. Maar een echte verzamelaar ben ik niet. Ik neem genoegen met de ‘gewone’ , want die is voor mij al bijzonder genoeg. Bijzonder, omdat dat gewone sneeuwklokje voor mij een voorbode is van wat er komen gaat: een nieuwe lente!
[polldaddy poll=4587180]
Nog wat links voor wie wel enigszins galanthofiele neigingen heeft:
Sneeuwklokjesporno – een timelapse van het ontluiken van een sneeuwklokje
Een grote collectie bijzonder sneeuwklokjes is te koop bij Gerard Oud in Andijk
Het nieuwste boek van Hanneke van Dijk over sneeuwklokjes: Galanthomania
De wikipedia-pagina over het Sneeuwklokje