Nou wat vinden jullie ervan, de bloemenweide hieronder? Mooi hè?
Wonen op het platteland. Dat riep bij mij idyllische beelden op van een boomgaard met hoog gras en een woeste bloemenzee. Een aantal jaren geleden hebben we aan het eind van de oprit een 6-tal fruitbomen geplant, en daar onder moest dus die bloemenzee komen. De grond was redelijk schoon, na het verwijderen van 40 jaar afval en puin (ja hoe sjiek, wij hadden onze eigen vuilstortplaats op het erf!) Had het loonbedrijf naast ons de grond geëgaliseerd en netjes schone grond opgewerkt.
Helaas: het kweekgras, de ridderzuring en de distels groeien ook hier tegen de klippen op, dus het resultaat is vooralsnog geen bloemenzee. In het voorjaar wel, dan staan er volop narcissen, krokussen en andere bollen in het gras. Maar daarna wordt het toch allemaal minder spannend. Zo ziet het er namelijk, in tegenstelling tot de foto bovenaan, bij mij uit:
Wat is namelijk de truc? Wilde bloemen hebben arme grond nodig. Je moet dus zo’n 2x per jaar de boel kort maaien, en het maaisel afvoeren. De timing zou zo moeten zijn dat, de planten die je er wel graag wilt hebben inmiddels hun zaad hebben laten vallen, en de planten die je niet wilt zicht niet vermeerderen.
Ik heb al verschillende maaimomenten geprobeerd, en ook al verschillende inzaaimethoden (bijv. plugjes met wildbloemenmengsel). Helaas zonder succes. Wildebloemen gurus Jasper en Jojanneke van De Cruydthoeck vertelden mij, dat wil je echt succesvol zijn, je eerst de graslaag moet afplaggen, omdat het gras het anders altijd wint van de bloemen.
Nieuw project voor volgend jaar misschien? Ondertussen troost ik me de gedachte dat die distelzaden wel weer fijn eten zijn voor de putters die in grote getale hier voorkomen. Da’s ook mooi, toch?